De geschiedenis van Hillegersberg van zijn ontstaan tot 1941

Tot 1817

Hillegersberg is ontstaan op de zandrug die een voortzetting van het pleistoceen was. Daar is mogelijk al rond 950 een burcht en een kerk gebouwd. Er zijn vuursteenvondsten gedaan die duiden op prehistorische bewoning.

Hillegersberg werd tot 1817 als ambachtsheerlijkheid bestuurd (van particulieren dan wel van de gemeente Rotterdam).

Tot de 18e eeuw vond op grote schaal veenwinning plaats. Door onderspoeling veranderden de afgraverijen in een plassengebied. Grote stukken zijn drooggemalen, maar de Bergse Voor- en Achterplas zijn gebleven.

Van 1817 tot ca. 1920

In 1817 werd Hillegersberg een zelfstandige gemeente. Hillegersberg was een bescheiden, maar redelijk welvarend, dorp. De bevolking bestond vooral uit boeren.

De gemeente was groot wat betreft het oppervlak: incl. delen van het huidige Rotterdam-Noord, geheel Ommoord en een groot deel van Het Lage Land.

Gegoede burgerij van Rotterdam kwam recreëren en wonen in Hillegersberg. Zo groeide Hillegersberg uit van een boerengemeenschap tot een forensengemeente van Rotterdam.

Van ca. 1920 tot 1941

Vanaf 1920 vond op het grondgebied van Hillegersberg veel nieuwbouw plaats. Het Berglustkwartier werd gerealiseerd. Ook het Kleiweggebied kreeg vorm. Een begin werd gemaakt met de ontwikkeling van het Molenlaankwartier.

De economische crisis in de jaren '30 en het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog was voor de grote delen van de bevolking zwaar: armoede  en onzekerheid.

In 1941 werd de gemeente, inmiddels met ca. 26.000 inwoners één van tien grootste gemeenten van Zuid-Holland, samengevoegd met Rotterdam.