Helena Barbara Wilhelmina Saris

Leni Saris brak in de eerste jaren van de Tweede Wereldoorlog door bij het grote publiek en schreef vanaf dat moment elk jaar twee boeken. Bijna dertig jaar werkte ze na een secretaresseopleiding bij een notariskantoor. Schrijven deed ze in de avonduren. Tot aan haar dood publiceerde zij nog zestig boeken: dat wil zeggen ruim twee titels per jaar. Herdrukken inbegrepen lagen er jaarlijks vaak meer dan tien nieuwe uitgaven in de winkels. Saris had als 'broodschrijfster' belang bij naamsbekendheid en een goede verkoop en zij spoorde de uitgever zo nodig aan de publiciteit te verhogen. Ook zelf leverde zij daaraan haar bijdrage. In deze jaren van fulltime schrijverschap besteedde zij steeds meer tijd aan publieke optredens. Saris bezocht graag boekenmarkten en boekhandels, waar zij haar lezeressen kon ontmoeten. Verder wisten steeds meer interviewers haar te vinden. Die troffen een tot in de puntjes verzorgde, hartelijke en hoffelijke dame aan - die als het om haar werk ging of om dierenmishandeling ook wel fel kon reageren - in een weelderig interieur vol gebloemde kussens, kleedjes, kristal, bloemen, foto's, sierpoppen en snuisterijen. 

Bij honderdduizenden lezeressen vond het werk van Saris enorme weerklank, en na haar zeventigste kwamen er ook publieke uitingen van waardering. Op 1 april 1986 werd zij ter gelegenheid van haar 85ste boek, Ballade voor Pamela, gehuldigd op het Rotterdamse stadhuis, en in 1993 volgden er nieuwe feestelijkheden toen haar honderdste boek, Chiara, verscheen. Toen zij eind 1999 stierf aan een hartinfarct was haar oeuvre uitgegroeid tot 110 titels en waren er acht miljoen exemplaren van haar boeken verkocht: een unicum in Nederland. De boeken van Leni Saris bracht hele generaties meisjes enthousiasme voor het lezen met bijvoorbeeld Om een plaats in de zon, Februarigoud, Tussen eb en vloed of Reis naar Rio. 

Op 28 september 1989 schreef Leni Saris op verzoek van de heer J.J. Zanstra van de Vereniging Stedebouwkundig Wijkbehoud een verhaal over Hillegersberg. In haar aanbiedingsbriefje typte ze daarbij: "Her verhaal is overigens geen fantasie, maar klinkklare waarheid van A tot Z.".

Tweemaal, in 1987 en 1994, werd zij genomineerd voor de Publieksprijs voor het Nederlandse Boek, van de Stichting Collectieve Propaganda voor het Nederlandse Boek (Stichting CPNB), maar bekroningen bleven uit. Wel is in 2002 een straatnaam in Hillegersberg naar haar genoemd: de Lenie Sarishof, later gecorrigeerd naar Leni Sarishof.