Begraafplaats met baarhuisje aan de Ringdijk 43

De begraafplaats is toegankelijk via een monumentaal smeedijzeren hek met uilen en en zandloper en met de tekst: 'Gedenk te Sterven' en het jaartal 1903. Naar verluidt is deze tekst bedacht door de toenmalige gemeenteveldwachter Willem Naaijen. Het hek is een gemeentelijk monument.

De grond voor de begraafplaats werd in 1902 gekocht van de  weduwe H. Nicolaas-Bak (zij heette Gerrigje, de voorletter H. is curieus). Zij verkocht de grond aan de gemeente voor f. 2 m2 onder de voorwaarde dat zij een 'vrij graf' zou krijgen. De gemeenteraad van Schiebroek besloot aldus, het besluit werd ook goedgekeurd door Gedeputeerde Staten. Gerrigje Nicolaas woonde in de in 1781 gebouwde boerderij 'Dorpsrust' aan de Ringdijk, op de plaats waar nu de loopbrug van Park Plaswijck is gesitueerd. De boerderij, toen bewoond door de familie Bijl, is in 1970 gesloopt. 

Sedert 1903 zijn zo'n 200 mensen op de begraafplaats begraven, de namen van de 190 mensen (waaronder 83 kinderen) zijn bekend. Er is nooit een graf geruimd, maar van slechts enkele tientallen graven is een grafsteen bewaard gebleven. Bekende Schiebroekse namen komen in de registers voor zoals: Ammerlaan, Dijkshoorn, Lagerwaard en Wetsteijn.

Van sommige overledenen is nog een levensverhaal  te achterhalen, zoals van de veldwachter Willem Naaijen en van de Joodse vluchteling Salomon Kusiel (Samuel, 1866-1940). Ook is de Schiebroekse molenaar Hendrik Jan Maasland (1896-1939) hier begraven. Drie leden van de familie Mouthaan werden op 14 mei 1940 getroffen door een afzwaaiende bom, zij hebben een familiegraf. Drie leden van de familie Oorschot, die woonden aan de Erasmussingel 12b, kwamen om op 12 juli 1940 . "Door een noodlottig ongeval van ons weggenomen" en in één graf begraven op deze begraafplaats. Ook van Egidius Jacobus Hartmann (1886-1936) is enige achtergrond bekend: hij was sigarenwinkelier aan de Adrianalaan 240, zijn weduwe zette de zaak voort. Zij verkochten van 1925-1951 in de winkel o.a. spoorkaartjes voor de Hofpleinlijn. Mw. Hartmann was eregast bij de opening van het gebouw aan de halte Wilgenplas, van de hand van architect Douma, in 1965. Ook liggen hier drie leden van de familie Ameling begraven: de vader en de grootouders van de zangeres Elly Ameling. De grootouders woonden op Buitenzorg 5.

Voor het baarhuisje was een soort circulatieplein: met de auto door het hek en dan direct een rondje, vervolgens kon je er zo weer uit rijden, de Ringdijk op. De Ringdijk was smal, het gemeentebestuur van Schiebroek wilde de weg verbreden, ook ten koste van de begraafplaats. Op 8 mei 1940 (!) stond in de Maasbode een bericht over de verbreding met ook de opmerking dat een rijwielpad zal worden aangelegd: "Het werk wordt in eigen beheer uitgevoerd, waarbij verschillende werklozen uit de gemeente te werk gesteld zijn.".

Tot en met 1952 kon men op de begraafplaats van Schiebroek nog een 'eigen' graf krijgen. Vanaf 1953 was de begraafplaats gesloten, met dien verstande dat een overledene nog wel kon worden bijgeplaatst in een familiegraf. De laatste die op die manier begraven is, is J.J.C. Frickers op 27 december 1956. Hierna mocht er helemaal niet meer begraven worden en werd de begraafplaats definitief gesloten.

Omstreeks 1972 is de begraafplaats grotendeels vernield, door vandalisme of door storm. Vanaf 2018 zijn vrijwilligers van VSW actief aan de slag met het herstel van de begraafplaats. De begraafplaats is on line te bezoeken. Aldaar staan o.a.de namen van de 197 personen die aldaar begraven zijn. Ook is de begraafplaats fysiek te bezoeken: op de 'Dag van de begraafplaats', op de zaterdag van de Open Monumentendagen en op afspraak.

Op de begraafplaats aan de Ringdijk staat ook een baarhuisje. Een baarhuisje is een klein gebouw op een begraafplaats waar doden werden opgebaard. Het kwam voor dat bij een 'dode' de dood nog niet met zekerheid kon worden vastgesteld. Begraven mag (daarom) wettelijk pas na 36 uur, omdat de ervaring leerde dat de dood daarna zeker was ingetreden. Het baarhuisje en ook het hek voor de begraafplaats zijn gemeentelijke monumenten.

Het baarhuisje is in opdracht van VSW verbouwd tot een vergaderruimte, dit met behoud van de originele details. Een anekdote is dat er toen serieus gevraagd is hoe dat dan toch ging met die barende vrouwen. Het baarhuisje bleek in 2021 zodanig verzakt dat het in opdracht van de gemeente is rechtgezet en opnieuw is onderheid.