Voorgeschiedenis: Huize Berglust
In 1688 koopt Jacob Casteleyn land en huizen waar Willem Vinck in 1726 "Bergzicht" bouwt. In 1758 noemt Hendrik Beumer zijn buitenplaats "Berglust". Tot ca 1800 verfraaien volgende eigenaren het huis en de tuinen, vervolgens komt "Berglust" in handen van verschillende makelaars In 1840 richt Hans Molenaar Bose "Berglust" in al uitspanning. Tussen 1849 en 1861 komt "Berglust" in handen van de timmerman Pieter Bravenboer en de schoolmeester Willem van den Hoonaard. In 1861 erft Ariaantje Bravenboer-Ketting het restant van "Berglust", wat dan eigenlijk niet veel meer is dan weiland en een vijver. Over de sloot lag nog een houten brug met het opschrift "Berglust".

Vanaf 1922: Woonwijk Berglustkwartier
Vanaf de Straatweg bouwde met name J. Hendriks vanaf 1922 langs de Berglustlaan en de Bergluststraat. Voor het ontwerp van 'zijn' woningen zijn verschillende architecten gevraagd, onder anderen architecten J.C. Henri van Ingen, L. van de Nadort en M.C.A. Meischke. Het resulteerde in een compacte woonbuurt met aantrekkelijke, ‘onder architectuur gebouwde’ woningen. Op een tekening van mei 1923 van de architect Henri van Ingen van een gedeelte van het het uitbreidingsplan staat de Berglustlaan halverwege de Berglustlaan ter hoogte van de huidige nummers 84-88 een R.K.-kerk ingetekend. Dit zijn woonhuizen geworden, de kerk kwam aan de Burgemeester Le Fèvre de Montignylaan: de Liduinakerk.

De gemeenteraad stelde in 1927 het stratenplan voor het Berglustkwartier vast. Geheel in lijn met de eerdere uitgangspunten van het uitbreidingsplan ging het oorspronkelijke stratenplan uit van open bebouwing in het zuidelijke gedeelte (nabij de Bergse Achterplas) en halfopen bebouwing in het noordelijke gedeelte. Het stratenplan volgt het patroon van de kavelsloten en de structuur van de middeleeuwse polder. Het stratenplan eindigt bij de abrupte overgang naar de achttiende-eeuwse polder die enkele meters dieper ligt. Enkele poldersloten bleven als waterloop behouden, zo werd de Molensloot ingericht als de Hoyledesingel. Andere sloten werden gedempt voor de aanleg van straten.

Pramen met bouwmaterialen werden gelost aan de laad- en loswal aan de Rotte ter hoogte van De Koot. De huizen werden gebouwd, maar vele bleven echter leeg. Rotterdammers vonden Hillegersberg 'te ver weg'. Een bijzonder verhaal is dat een huis aan de Jan van Ghestellaan (nummer 33) eind jaren '20 is verloot. Een loterij "ten bate van de stichting Stille armen" met 30.000 loten à f. 2,50 kende het huis als hoofdprijs. Naar verluidt is het huis gewonnen door een verkoopster die bij de Bijenkorf werkte. Zij is er niet zelf gaan wonen, maar heeft het verhuurd. De economische crisis in de jaren '30 veroorzaakte veel blijvende leegstand. Toch werd er doorgebouwd. In 1933 was de wijk grotendeels 'af'. Na het bombardement op Rotterdam op 14 mei 1940 kwamen er veel 'vluchtelingen' uit de stad. Zij vestigden zich hier tijdelijk, maar vonden al snel de woonomgeving zo aantrekkelijk dat zij hier bleven wonen.

De C.N.A. Looslaan 12-78 werd tussen 1940 en 1949 opgeleverd. In de jaren '50 en '60 kwam de woningbouw aan de Aleyda van Raephorstlaan en een deel van de Ghisebrecht Bokellaan tot stand. Overigens werd rond de eeuwwisseling nog bebouwing toegevoegd zoals het appartementencomplex De Raephorst (1990) en Máximaal (waarin o.a. de Mattheusschool is gevestigd) aan de Aleyda van Raephorstlaan 243.